Монриал

Шөнөжин явж ирлээ.
Уг нь өнөөдөр ганц хоёр Монгол хүмүүстэй уулзая гэсэн чинь байдаггүй ээ. Утсаа авдаггүй.

Gmail-ээс залгасан болохоор тэр үү бүү мэд. Надад гар утас байхгүй болохоор тэгээд эргээд холбогдож чадахгүй нь.

Ичихгүй уржигдар баахан долоон юм биччихээд өөрөө Солонгос дэлгүүрээс хүнс авах гээд ирсэн байна шүү дээ ва ха ха ха.

Далайн байцаа дуусаад 21 хонолоо. Тэслээ. Будаа дуусаад 7 хонолоо. Түүнээс цааш тэсч чадсангүй дээ.

Далайн байцаа дууссан 21 хоног маш их юм бодлоо ва ха ха ха. Газрын зургийг маш сайн ажиглалаа.

Гол нь манайх яаж ийгээд далайд гарцтай байх хувилбар байна уу гэсэн үнэхээр алга. Бээжинг дундуур нь зүссэн юм шиг авахгүй л бол тэгээд бусад хэсгээрээ үнэхээр боломж алга.

Солонгос улсад зөндөө газар зарсан гээд яригдаад байгаа биз дээ. Үнэн байхоо. Хэрэв үнэн бол далайнаас нь авах юмсан даа.

Эзэнгүй арлаа л өгөх байхаа даа хэрэв өгвөл.

Сайн муу хэл, муу Солонгос хүүхэн маань хэзээд инээмсэглээд угтах юм даа. Маргааш баахан гадуур хамт яваад орой нь нөхөр болон найзуудтай нь хоолонд орохоор болсон.

Тэгээд л буцаад шөнө ирсэн замаараа сурсан дуугаа дуулаад будаагаа тэврээд байцаагаа өвөртлөөд буцна даа.

Энэ цаг хугацаа ямар агуу хурдан явдаг юм бэ. Бид нар онгоцоор нисээд хурдан давхилаа л гэж бодоод байдаг. Гэтэл энэ цаг хугацаа чинь түүнээс хурдан давхиад байгаа юм биш үү.