Үзэг тэгээд бал

Уруулын будагаа мартаад харин үзэгээ цүнхэлэхээ мартдаггүй явдаг хүүхэн.

Соруулдаг үзэг гээд нэг сайхан эд байв даа. Хөх черниль цүнхэлж явна. Асгана аая яааяаа одоогоор бол бөмбөг дэлбэрэхтэй л адил зүйл болдог байв ш дээ.

Үзэгний хошуу хатна. Үзэгний үзүүрээ долооно.  Гартал нь долооно. За даа мөн ч их черниль идсэн байхаа даа.

Бүтэлгүйгээ  мэддэг болохоор үзэг арчих цэнхэр алчуураа (цэнхэр даавууг бөөрөнхийлж хайчлаад, давхарлаал, давхарлаал 2 талд нь товч хадсан алчуур) хүзүүнээсээ зүүх шахаад л явна.

Черниль асгавал тэр бүр амар арилахгүй. Дандаа черниль болсон явдаг хүүхэд ч байдаг байлаа.

Одоо санахаар 2 төрлийн үзэг л санаанд ороод байна.

1. Соруулдаг үзэг. Чернилээ соруулахдаа тариа тарихын эсрэгээр насосоо хойш нь татаж соруулна. Их амархан.

2. Бас соруулдаг үзэг гэхдээ хавчиж черниль соруулна. Сонин хэцүү. Би яагаад ч соруулж чаддаггүй байлаа. Тийм болохоор бараг хэрэглээгүй гэхэд болно.

Эхний үзэгээр их сургууль төгсөтлөө бичсэн дээ.

Тэр хооронд 4 өнгийн бал гарч ирлээ. Би тоогоогүй. Үзэгээр бичсэн хэвээр. Учир нь тосон балаар бичвэл бичигийн хэв алдагдана гэсэн бор шувуу нисдэг байлаа. Бор шувуунд итгэдэг байлаа.

Одоо бол балаар бичих болвол нухацтай сонголт хийнэ. Уруулын будаг авахдаа даруухан бор өнгөнөөс өөр өнгө авахгүй. 5 минут зарцуулна гэсэн үг.

Харин үзэг, бал сонгохдоо бүтэн цаг болно. Үзнэ, эргүүлнэ, задлана, бичиж үзнэ, наян юм болно.

Одоогоор энэ үзэгээр бичиж байна

Гэхдээ бал олдвол хаяхгүй, цуглуулна. Тэгээд хүнд өгнө. Гэрийнхэнээр бол хогны эзэн, ажилынханаар бол юм юмтай хүүхэн.