Аймаар уу... гэхдээ өрөвдөлтэй байгааз

Индонези-д модон хүн хэмээн алдаршсан 36 настай энэ залуу Бандун хэмээх хотоос холгүйхэн хөдөө тосгонд амьдардаг. Нэгэн төрлийн арьсны үрэвсэл гэж нэрлэж болох үү туссан гэхэд болно. Гэхдээ анх ургаж эхэлсэн шалтгааныг тэрбээр өөрөө хэлэхдээ хүүхэд байхдаа мод хугалж, тасдаж, цавчиж явахад анх арьсан дээр гарч эхэлсэн гэжээ. Учир нь тэрхүү модон доторх шавьж биенд нь халдсанаар энэхүү төрлийн мод, мөчир ургаж эхэлсэн аж. Тэрбээр сэрээ барьж чаддаггүй, алга ташиж чадахгүй, гутал өмсөнө гэж бүр ярилтгүй.

Индонез улс даяараа энэ өвчнийг анагааж чадахгүй учир АНУ-аас Антон Гаспари гэж арьсны үрэвсэл судалдаг эмч хүн ирж уулзаж, өвчиний оношыг тодорхойлохоор шаргуу ажилласан.

Тэрээр энэ залуу анх үү гарч эхлэхээд нэлээд тоомсоорлоогүй төдийгүй эмчид хандалгүй олон жил ой, шугуйд бүгэн амьдарчээ. Энэ хүн эхнэр, 2 хүүхдийн хамт амьдардаг.

Америк эмч энэ залуугаас маш олон төрлийн шинжилгээ авч, судалсаны эцэст хагалгаанд оруулахаар Жакарта-ийн эмнэлэгт энэ зун хэвтүүлсэн. Хагалгааны ажилын өмнө эхлээд 7 хоног энэхүү үүнүүд дээр нь тос түрхэж зөөлрүүлсэн.

Дараагаар нь хагалгаанд орж эдгээр үүг арьстай нь хайчилж бүр цахилгаан хөрөөгөөр тасдаж авсан.

Хагалгааны дараа битүү марал, болттой хүн босч ирсэн. Хөөрхий дөө хөл, гарын хуруунуудаа тус тусад нь хөдөлгөөд инээсэн.

Нэлээд удаан эмнэлэгийн хяналтанд байсны эцэст эмнэлгээс гарч хүнд мөчир, нахианаасаа салж инээд болон гэрийн зүг мордохдоо өөрийн адил өвчин туссан бас нэгэн хөдөө тосгоны залуу дээр замаараа очиж уулзаад-Чи удахгүй эдгэнээ, над шиг ийм хөнгөн болно гэж найзыгаа зоригжуулсан.

Өөрийн амьдардаг тосгонд нь түүнийг буцаж ирэхэд ойр хавийн хүмүүс бүчин ирж баяр хүргэж багахан хэмжээний баяр болов. Тэрбээр аавынхаа гар утасны товчнуудыг нэг нэгээр нь хуруугаараа дарж үзээд уйлсан. (Би бас дагаж уйлаад ...)

Энэ бол маш ховор төрлийн өвчин бөгөөд модноос үүсэлтэй өвчин.

Аан тийн нэвтрүүлэг үзсэнээ миний бие хөрвүүлэн буулгалаа.